Hayata dair güncellemeler 6 (ayrılık sonrası)

    Türkiye'ye gidip geldim. Aileme ayrıldığımızı ve sebeplerinin büyük çoğunluğunu anlatsam da bilmedikleri çok şey var. Onları üzmemek adına hepsini söylememeyi tercih ettim, "Ayrıntıları sormayın." dedim. Gerçi annemin altıncı hissi çok güçlü. Ben bir şey demeden söylemediğim her şeyi şıp diye anladı. Aşırı büyük dramalar son dakikaya kadar yaşanmamıştı ki, babam gider ayak bombayı patlattı ve kavgamız kaçınılmaz oldu. Benimle şimdilik konuşmuyor. Ama onunla uğraşacak gücüm yok açıkçası. 

    Yaklaşık iki aydır farklı bir evdeyim. Yeni düzene alışmaya çalışıyorum. Gelir gelmez odaklanmam gereken bir sınavım vardı. Biraz yarım yamalak bir şekilde bitirmeyi başarsam da ChatGPT sağolsun; olmasa bitirmem mümkün değildi.

    Bununla birlikte anksiyetem inanılmaz tavan yaptı; gece yarısı uyanıp sonra daha fazla uyuyamıyorum, kalbimin çarpıntısına, gelecek kaygılarıma ve düşüncelerime asla engel olamıyorum. Türkiye'den gelirken beş altı kutu Prozac almıştım, onların da pek işe yaradığını söyleyemeyeceğim. Burda GP'den(kısaca aile hekimliği) randevu almıştım. Randevu günümden önce doktor arayıp erken gelip gelemeyeceğimi sordu, ben de gelebileceğimi söyledim ve hızlıca yanına gittim. Durumu açıkça anlattım. "Bu yaptıklarını yapmamalıydın, o kadar güvenmemeliydin." dedi. Sessiz kaldım, ne diyebilirdim ki sonuçta! "Önündeki zaman diliminde seni 'deport' ettirmemesi için sessiz kal ve bir an önce okulunu bitir, kendine sağlam ve vize veren bir iş bul." diye tavsiye verdi. 

    İlaç verip veremeyeceğini sordum. Bir ilaç yazdığını, kan değerlerime bakacağını, Community Connector ve Primary Care Liaison Service'e(kısaca Akıl Sağlığı Servisleri) yönlendireceğini söyledi, kalacak yer vs konusunda yardımcı olduklarını belirtti. Kalacak yerim olduğunu söylememe rağmen "Sen formu doldur, elinde olsun." deyince mantıklı geldi. Zira beni "deport" ettirecek olursa en azından elimde kendimi savunabileceğim delillere ihtiyacım olacak. 

    Verdiği ilacı kullanmaya başladım. İlaç ilk gün çok ciddi şekilde uyku ve dalgınlıkla birlikte baş dönmesine neden oldu, ama iyi de geldi. Geçen gece yarısı uyanıp sabaha kadar uyuyamasam da en azından anksiyete ataklarımı biraz olsun rahatlattı. İlaç olmadan sanırım, bu süreci atlatmam mümkün olmayacaktı. 

    İki gün sonra Community Connector'dan randevu alıp yeniden GP'ye gittim. Bir nevi psikolog gibi ama daha yüzeysel şekilde yaşadıklarımı anlattım. İrtibat halinde olmamız gerektiğini ve lazım olduğu takdirde yasal yerlere ilgili bilgileri verebileceğini iletti. Bu iyi bir gelişmeydi. 

    Şu anda sürekli iş başvurularında bulunuyorum ama görüşmelerde red yiyip duruyorum. Öbür yandan da sürekli beni yerli yersiz arayıp duruyor. Telefonlarını mecbur kalmadıkça açmıyorum. Mesajlarına gerekmedikçe cevap vermiyorum. Sürekli olur olmadık şeyleri bana anlatıp duruyor. Hiç bir şey değişmemiş, sanki ben tatile gitmişim de iki gün sonra dönecekmişim, biz hiç ayrılmamışız, o hiç başkasıyla görüşmüyormuş gibi davranıyor. Bu o kadar aptalca ve gereksiz geliyor ki, ne yapmaya çalıştığını anlamlandıramıyorum."Ben sana yaklaşmaya çalıştıkça beni itiyorsun." diyor. Tam olarak ne bekliyorsa...

    Geçen gün maddiyat yüzünden kavga ederken: "Başka çaremiz yok, en azından iş bulana dek geri taşınmak zorundasın." dedi. "Şaka yapıyorsun herhalde." dedim. "Senin elin adamlarıyla flörtleşmeni görmek istemiyorum. Evin kendisi bile üstüme geliyor. Senin yanına taşınacağıma Türkiye'ye dönerim daha iyi." deyince kavga gene alevlendi, yüzüne kapattım. Telefonda ismini görünce kalbimin hızlanmasına engel olamıyorum, anksiyetemi tetikliyor. "Offf! Gene ne oldu acaba?" derken buluyorum kendimi.