Başa gelmiş dert çekilsin

"Sayılı günler geçer, ah

Başa gelmiş dert çekilsin

Yazı kalır, söz uçar, ah

Sinemde bir ağıt yakılsın"

-Mabel Matiz

   

   İstediğim hayatı yaşayamamam kimin suçu? Bir takım aklıselimlerimiz(!) çıkıp şimdi "Bu senin hayatın, istediğin gibi yaşa." diyeceklerdir. He amk, her kuşu ziktik bi leylek kaldı.  Bütün hayatımızın akışında sanki tek söz sahibi biziz de... 

    Şöyle sağlıklı bir araştırma yapılsa merak ediyorum kaç tane gay(LGBT+ bireyi) istediği hayatı yaşayabiliyor, çekinmeden, hesap vermeden, korkmadan, evlenme baskısı olmadan veya diğer LGBT+ bireylerinin fiziksel/duygusal şiddetine maruz kalmadan...

    Tüm sorumluluk benim olamaz, olmamalı. Beni yargılayan, insan olarak görmeyen, şiddet gösterebileceğini düşünen, kınayan, dedikodumu yapan, dışlayan, beni sevmediğim/yakınlık hissetmediğim bir cinsle birlikte olmaya zorlayan, beni evladı olarak görmeyen/görmeyecek olan insanların/ebeveynlerimin hiç mi suçu yok?Sevginin kendisinden ziyade, sevilen kişiyle ilgilenilen toplum düzeninin, gay olduğum için işimden edecek insanların hiç mi suçu yok?

   İsyan ses getirmiyor! Çünkü bu biraz sessiz bir isyan. "Başa gelmiş dert çekilsin" demekten başka çıkmaz yol bulamıyorum.